Μην την αντιμετωπίσετε καχύποπτα επειδή είναι γερμανική! Ξέρω, λόγω των γεγονότων που ζούμε, ίσως να μην έχουμε και τα πιο φιλογερμανικά αισθήματα..Αλλάς ας μην μπερδευόμαστε, άλλο οι κυβερνήσεις και τα καμώματά τους και άλλο η κουλτούρα και η τέχνη των λαών. Είδα λοιπόν αυτήν την ταινία με την αδερφή μου και μας άρεσε πολύ. Δεν πρόκειται για ένα διαμάντι της τέχνης ούτε από πλευρά σκηνοθεσίας, ούτε από πλευρά ερμηνειών. Αναμφισβήτητα όμως πρόκειται για μία ταινία με εκπαιδευτικό χαρακτήρα και αρκετά κοινωνικά μηνύματα. Θα την χαρακτήριζα σαν ένα ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται με ένα κοινωνικό πείραμα που λαμβάνει χώρα σε ένα Λύκειο της Γερμανικής επαρχίας.Πιο συγκεκριμένα ο αναρχικός καθηγητής πολιτικών επιστημών ήθελε να αποδείξει στους μαθητές του, πως ίσως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα να μην αποτελούν παρελθόν και πως δεν περιορίζονται στο ναζιστικό κίνημα της Γερμανίας, αλλά έχουν πάρει πολλές μορφές. Τελικά κατάφερε να αποδείξει πως όλοι μας θα επιθυμούσαμε ίσως λίγη χειραγώγηση. Η ταινία ήταν εμπνευσμένη από το ομώνυμο βιβλίο, το οποίο ωστόσο διαφέρει κατά πολύ. Το βιβλίο, το οποίο έγραψε ο Todd Strasser το 1981, περιγράφει το πείραμα του καθηγητή Ben Ross στο μάθημα ιστορίας σε ένα αμερικάνικο λύκειο στη δεκαετία του ’80. Το πείραμα ήθελε να αποδείξει, πως όσο φιλελεύθερη και να είναι μία χώρα, οι νέοι μπορούν εύκολα να χειραγωγηθούν. «Το Κύμα» μία απολυταρχική κοινότητα, με ηγέτη τον καθηγητή, στηρίζεται στις αρχές «Δύναμη μέσα από την Πειθαρχία! Δύναμη μέσα από την Ομαδικότητα! Δύναμη μέσα από τη Συζήτηση!». Και όντως που βρίσκεται το κακό στην πειθαρχία, την ομαδικότητα και τη συζήτηση;
Καθώς η ιστορία εξελίσσεται η μαθητές πραγματικά αρχίζουν να δρουν με βάση αυτές τις τρείς αξίες. Οι μαθητές βελτιώνουν κατά πολύ τις επιδόσεις τους και κυρίως αυτές που αφορούν το κίνημα, αλλά σταματούν να σκέπτονται και να αντιδρούν όπως παλιότερα. Κάποιοι που ήταν μηδενικά μέσα στην τάξη, βρίσκουν ρόλο και μάλιστα ηγετικό, άλλοι πάλι παραγκωνίζονται, ενώ η πλειονότητα νοιώθει πως βρήκε ένα σκοπό. «Το Κύμα» καταστρέφει παλιές φιλίες και σχέσεις, αλλά χτίζει καινούριες που στηρίζονται στις νέες αξίες των μαθητών. Όταν όμως η αίσθηση της μάζας ωθεί τους μαθητές σε φαινόμενα βίας, ο καθηγητής νοιώθει πως έχασε κάθε έλεγχο και για αυτό τους συγκεντρώνει και εκεί που περιμένουν να ακούσουν τον «αρχηγό τους», βρίσκονται να κοιτάζουν εικόνες του Χίτλερ. Κι όμως κάποιοι νοιώθουν πως μαζί με «το Κύμα» τελείωσε και η πιο όμορφη περίοδος της ζωής τους.
Νομίζω πως αξίζει να την δείτε και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα.
Περιμένω και τις δικές σας προτάσεις για ταινίες!!!
Πηγή περιγραφής: http://panteiakanea.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου